خدمات/ فیزیوتراپی در آسیب های ورزشی
در فیزیوتراپی ورزشی گروه هدف اصلی ورزشکاران هستند. سبک زندگی و فعالیت های بدنی روزانه ورزشکاران فراتر و سنگین تر از افراد عادی است بنابراین نیاز های درمانی متفاوتی نیز خواهند داشت؛ برنامه درمانی ایی که فقط به آسیب فعلی ورزشکار توجه کند و هدفش بازگرداندن او به سطح فعالیت های زندگی روزمره باشد، کافی نبوده و برنامه مناسبی نخواهد بود؛ به همین دلیل درمان ورزشکار باید بر عهده کسانی باشد که بر بیومکانیک ورزشی، آسیب رشته های مختلف ورزشی و نیاز های هر رشته و نهایتا درمان آن تسلط داشته باشد. فیزیوتراپیست های ورزشی در مقطع ارشد به صورت تخصصی با مفاهیم گفته شده آشنا شده و تجربه کافی را کسب می کنند.
فیزیوتراپی ورزشی بر سه بخش کلی تمرکز دارد: پیشگیری، درمان و بازگرداندن ورزشکار به میدان های ورزشی
آسیب های ورزشی به دو دسته کلی آسیب های حاد و مزمن تقسیم می شوند؛ آسیب حاد ناشی از یک ضربه یا صدمه ناگهانی بوده و خیلی اوقات خارج از کنترل ورزشکار است اما مواردی مثل تکنیک فرود ورزشکار بعد از پرش از جمله مواردی است که با آگاهی ورزشکار می تواند اصلاح شود. آسیب های مزمن یا آسیب های حادی هستند که‌به درستی درمان نشده اند، یا در اثر انجام یک تکنیک یا فعالیت اشتباه و تکراری و یا در اثر عدم تعادل های عضلانی و پاسچر نامناسب تدریجا ایجاد می شوند.
در هر دو دسته آسیب می توان با آنالیز حرکات ورزشکار، حرکات پر خطر و آسیب زا را شناسایی کرده و در صورت لزوم با ارائه توصیه های علمی و مبتنی بر شواهد یا مداخلات درمانی ریسک آسیب را به حداقل رساند؛ فوتبالیستی که بعد از پرش با زانوی صاف فرود می آید نسبت به ورزشکاری که آگاهی لازم را داشته و تنه، ران و زانوی خود را هنگام فرود به میزان کافی خم می کند، در معرض ریسک بالاتری برای آسیب لیگامان صلیبی قدامی قرار دارد؛ این یک نکته بسیار ساده و ابتدایی است که آسیب های زیادی را ایجاد می کند اما در عین حال به سادگی قابل پیشگیری است. فیزیوتراپیست ورزشی حرکات پر خطر در بسیاری از رشته های ورزشی را می شناسد و با آنالیز مناسب می تواند شما را نسبت به آسیب های احتمالی آینده ایمن سازد.
البته اصلاح حرکات و تکنیک ها همیشه به همین سادگی نیست و هر آنچه که به عنوان یک الگوی حرکتی صحیح در اینترنت یا منابع معرفی می شود، لزوما مناسب بدن شما نخواهد بود و حتی ممکن است شما را به سمت آسیب بیشتر هدایت کند؛ به همین دلیل نیاز به یک ارزیابی تخصصی وجود دارد که این کار بر عهده ی فیزیوتراپیست ورزشی می باشد.
در موارد آسیب دیدگی، از همان لحظه آسیب یک فیزیوتراپیست ورزشی می تواند با دانش و توانایی هایی که دارد جلوی گسترش آسیب را بگیرد و عوارض را به حداقل برساند؛ در ادامه، هدف درمانی این است که ورزشکار در کوتاه ترین زمان ممکن بهترین نتیجه را کسب کند. گاه امکان استراحت طولانی مدت وجود ندارد و شخص در زمان محدود باید به مسابقه مهمی برسد و یا از نظر روحی احتیاج دارد هرچه سریعتر به فعالیت خود باز گردد، ما می دانیم که منع ورزشکار از فعالیت ورزشی برای او مفهومی ندارد و تلاشمان بر این است که بهترین بازدهی را در اسرع وقت به دست آوریم. برای رسیدن به این هدف باید برنامه درمانی کاملا اختصاصی برای ورزشکار و رشته ای که‌دنبال می‌کند طراحی شود، این کار بر عهده فیزیوتراپیست ورزشی است که در صورت امکان علت اولیه آسیب ، ضعف های همراه و تکنیک های نامناسب برای بدن فرد را شناسایی کند و در کنار درمان آسیب اصلی، روی این موارد نیز کار کند و بدن فرد را حتی از سطح پیش از آسیب نیز، آماده تر سازد.
درمان آسیب از نظر بالینی هدف نهایی نیست، بلکه ورزشکار باید بتواند فعالیت ورزشی خود را با ریسک آسیب کمتر از سر گیردورزشکار ممکن است در حالت عادی بدون هیچ مشکل و دردی فعالیت های روزانه خود را انجام دهد اما همانطور که اشاره کردیم، سبک زندگی ورزشکار و نیاز های بدنی او فراتر از زندگی روزمره بوده و ممکن است در میدان ورزشی و هنگام از سرگیری تمرینات، درد و محدودیت خودش را نشان دهد. بنابراین هدف درمانی ما رساندن ورزشکار به سطح اصلی توانمندی های اوست، خواه در حد تمرین در باشگاه و حالت تفریحی باشد، خواه در سطح مسابقات کشوری و جهانی؛ وظیفه فیزیوتراپیست ورزشی اماده کردن ورزشکار برای آن سطح نهایی می باشد و بدین منظور باید در برنامه درمانی و تمرینی شخص، حرکات اصلی رشته ورزشی شبیه سازی گردیده و ورزشکار تدریجا آمادگی بدنی لازم برای بازگشت بدون مشکل به ورزش خود را به دست آورد.
