علائم این سندرم بین بیماران مختلف، متفاوت است چرا که ساختار بدنی افراد مشابه همدیگر نیست. علائم به صورت کلی با درد ناحیه دست، بی حسی و گزگز در مسیر عصب مدین (در انگشت شست، انگشتان اشاره، میانی و سطح پشتی انگشت حلقه) بروز پیدا می کند. این درد میتواند بر قدرت مشت کردن و عملکرد دست بیمار اثر منفی گذاشته و در دراز مدت باعث تحلیل عضلات شست گردد. بر اساس پیشرفت علائم، به طور جزئی تر میتوان این آسیب را به ۳ مرحله طبقه بندی نمود:

۱. در مرحله اول، بیمار به خاطر حالت کرختی و تورم (نه چندان زیاد) دست از خواب بیدار می شود؛ بیمار ممکن است درد زیادی را که به شانه هم منتقل می شود، همراه گزگز دست و انگشتان تجربه کند. در بیشتر موارد وقتی بیمار دست خود را تکان می دهد (shaking) درد کمی بهبود می یابد اما در ادامه ممکن است دست حالت سفتی پیدا کند.

۲. مرحله دوم پیشرفت سندرم با بروز علائم طی روز، خصوصا به دنبال فعالیت های تکراری و قرار گیری مچ دست در وضعیت به عقب برده شده، مشخص می شود. ممکن است بیمار هنگام گرفتن اجسام اصطلاحا حالت دست و پا چلفتی پیدا کرده و اجسام از دست او بی افتند.

۳. در مرحله آخر بیماری، تحلیل عضلات ناحیه شست را خواهیم داشت.