به نظر می رسد علائمی که بیمار تجربه می کند ناشی از درگیری های عروقی و عصبی می باشد‌. از جمله علائم تنگی کانال نخاعی می توان به موارد زیر اشاره نمود:

۱. لنگش عصبی (لنگش کاذب): به صورت علائم دردناک در پای بیمار (ناحیه باسن، کشاله،  قسمت جلویی ران و ارجاع به قسمت های پایینی ساق و پا)؛ علاوه بر درد، احساس خستگی، سنگینی، ضعف و بی حسی در پا نیز گزارش می شود.

۲. کرامپ با منشا عصبی که به صورت انقباض های غیرارادی گاه و بی گاه بروز پیدا می کند.

۳. درد های رادیکولار (ارجاعی) با تنگ شدن فضای فرورفتگی های طرفی و سوراخ بین مهره ای همراه است؛ اغلب یک پا را درگیر کرده و ممکن است با ضعف حرکتی عضلاتی که توسط ریشه تحت فشار عصب دهی می شدند، همراه شود.

۴. بیمار ممکن است از درد خود ناحیه کمر شکایت داشته باشد. درد و ناراحتی پا معمولا برای بیمار آزار دهنده تر می باشد.

* یک مسئله مهم در رابطه با این آسیب، تاثیر پاسچر بیمار بر شدت علائم است، به این گونه که علائم لنگش عصبی با خم شدن رو به عقب (افزایش لوردوز کمری = کاهش فضای کانال نخاعی) تشدید و با خم شدن به جلو (کاهش لوردوز کمری = افزایش فضای کانال نخاعی) کاهش می یابند؛ پیرو همین مسئله و وضعیت ستون فقرات باید گفت ایستادن و راه رفتن با افزایش لوردوز کمر باعث پیشرفت تدریجی علائم و حالت نشسته و خوابیدن به پهلو با کاهش لوردوز کمری، به بهبود علائم منجر می شوند.

✔️ صرف نظر از تعریفی که برای تنگی کانال نخاعی داشتیم، که مبتنی بر یافته ها و تغییرات ساختاری بود، تشخیص بالینی ما به طور اولیه به علائم بیمار و معاینات فیزیکی وابسته است؛ از تصویر برداری های رادیوگرافی برای تایید تشخیص احتمالی بهره می بریم.