درد با منشا مفصل ساکروایلیاک در محدوده ی تقریبا ۳ × ۱۰ سانتی متری پایین تر از برجستگی پشتی فوقانی استخوان لگن سمت درگیر ( تقریبا بالای برجستگی باسن و مجاور مهره دوم استخوان خاجی) احساس می شود. درد این مفصل ممکن است در ناحیه باسن، کشاله ران و حتی در ساق نیز احساس گردد؛ همانطور که گفته شد درد به شکل های متنوعی بروز می کند و معاینات دقیقی لازم است تا آسیب مفصل ساکروایلیاک از آسیب دیسک و مفاصل ناحیه تحتانی کمر افتراق داده شود. البته گاه این مشکلات باهم همراه می شوند طوری که  معمولا  ۱۵ تا ۳۰ درصد بیماران کمردردی، درگیری مفصل ساکروایلیاک را نیز تجربه می کنند.

بسیاری از بیماران دردی شبیه به درد عصب سیاتیک که با چرخیدن و خم شدن بدتر می شود را گزارش می کنند. در حقیقت هر فعالیتی که مفصل را تحت فشار قرار دهد (راه رفتن، بالا رفتن از پله ها، ایستادن یا صاف نشستن) می تواند باعث تشدید علائم گردد.

* گاه به دنبال درگیری ریشه های عصبی متعاقب آسیب مفصل ساکروایلیاک افراد در فعالیت جنسی و نیز عملکرد مثانه دچار مشکل می شوند.

برای رسیدن به تشخیص قطعی تر لازم است درمانگر چند تکنیک روی بیمار اجرا و تغییرات درد به دنبال این تکنیک ها را بررسی کند. کاهش علائم به دنبال تزریق بی حس کننده های موضعی به ناحیه مفصل، تاییدی بر وجود آسیب مفصل ساکروایلیاک می باشد.

▪ تصویر برداری های رادیوگرافی؟ می تواند با کمک به تشخیص دیگر منشا های احتمالی درد مثل لیزخوردگی مهره های کمری یا آرتروز مفصل ران، در رسیدن به تشخیص نهایی موثر باشد.

▪ سی تی اسکن؟ برای بررسی التهاب یا تغییرات تخریبی مفصل ساکروایلیاک کمک کننده خواهد بود.