تکنیک مولیگان از جمله تکنیک های درمانهای دستی است که با هدف کاهش درد، بهبود دامنه حرکتی و عملکرد مفاصل مورد استفاده قرار گرفته و در آن، نیروهای غیرفعال از جانب درمانگر با حرکات ارادی و فعال بیمار، در دامنه خاصی از حرکت، ترکیب می گردد. به طور معمول برای اعمال فشار اضافی به ناحیه مورد نظر، جهت افزایش تحرک ناحیه، از لوازم جانبی مثل کمربندهای درمانی یا نیروی درمانگر دیگر و دستیار کمک گرفته می شود؛ در حین اعمال این نیروی جانبی ممتد، بیمار حرکتی که در انجام آن مشکل داشته را اجرا می کند. بنابراین شناسایی حرکت دشوار برای بیمار، حال به دلیل درد یا سفتی مفصل، از جنبه های حیاتی این تکنیک درمانی می باشد.
سردرد های سرویکوژنیک، محدودیت های حرکتی شانه، آرنج، مچ دست و پا، زانو، ران و… از جمله وضعیتهایی هستند که تکنیک مولیگان در درمان آنها موثر عمل میکند.